en-us-Συνέντευξη με το σκηνοθέτη της ταινίας μικρού μήκους «Άλλες.. Ζωές», Νικόλα Τσε

Επιμέλεια:

Βασιλική Β. Παππά

vpappa@cultmagz.com

Ο Νικόλας Τσες είναι ένας εκ των ιδρυτών της ομάδας Enigma Short Films που δημιουργήθηκε πριν από 6 μήνες. Τα άλλα δύο μέλη είναι η Νικολέττα Τζούνα, ηθοποιός και ο Γιώργος Παναγιώτου, που ασχολείται με το τεχνικό μέρος της παραγωγής. Αυτό που τους ένωσε ήταν το κοινό τους ενδιαφέρον για την τέχνη του κινηματογράφου. Ήδη έχουν στο ενεργητικό τους 2 ταινίες. Όλοι τους είναι νέα παιδιά, με όνειρα, αξίες και ιδανικά.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη συνάντησή μας με τον Νικόλα, είναι το χαμηλό προφίλ του και πόσο συγκροτημένη προσωπικότητα είναι παρά το νεαρό της ηλικίας του. Να τους ευχηθούμε καλή επιτυχία και ούριους ανέμους στην προσπάθειά και στο δρόμο που επέλεξαν να υπηρετήσουν. Η χώρα μας πραγματικά τους έχει ανάγκη και τους χρειάζεται. Είναι λυπηρό να βλέπουμε καθημερινά νέα παιδιά από το περιβάλλον μας να παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς για μια καλύτερη τύχη..

Β.Π.: Θα ήθελες να μας μιλήσεις για την Ομάδα Enigma Short Films που έκανε την εμφάνισή της πριν από 6 μήνες; Τι σας ενέπνευσε για τη δημιουργία της;

Ν.Τ: Η ομάδα μας αποτελείται από τρία βασικά μέλη, την Νικολέττα, τον Γιώργο και εμένα. Όλα ξεκίνησαν από μια συζήτηση που είχα με την Νικολέττα. Της πρότεινα να κάνουμε μια ταινία, ενθουσιάστηκε και κάπως έτσι κατέληξε να γίνει. Από εκεί και μετά όλη αυτή η εμπειρία μάς μάγεψε και θέλαμε να την συνεχίσουμε. Φτιάξαμε έτσι την ομάδα και σύντομα ξεκινήσαμε την παραγωγή της δεύτερης ταινίας. Όλο αυτό το κλίμα που επικρατεί στην ομάδα μας είναι πολύ ξεχωριστό και γι' αυτό είμαστε ανοιχτοί σε νέα μέλη ώστε να μοιραστούμε όλοι μαζί αυτή την φανταστική εμπειρία.

Β.Π.: Η ταινία μικρού μήκους "Άλλες.. ζωές", είναι η δεύτερη που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Πώς προέκυψε;

Ν.Τ.: Η ιδέα προέκυψε λίγες μέρες μετά την προβολή της πρώτης μας ταινίας. Θέλαμε να ανέβουμε σκαλοπάτι και να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε τον χαρακτήρα της Νίκης, μιας κοπέλας με ένα σύνδρομο που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού. Στόχος μας ήταν να ευαισθητοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους πάνω σε αυτό. Μέσα από την ζωή και την καθημερινότητά της θέλουμε να δείξουμε ότι, όσο διαφορετικός και αν είναι κάποιος, δεν παύει να ζει στον ίδιο κόσμο με τους υπόλοιπους και να αντιμετωπίζει τα ίδια καθημερινά προβλήματα με τους άλλους.

Β.Π.: Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας. Εσείς από πού αντλείτε οικονομικούς πόρους για τις ταινίες που δημιουργείτε;

Ν.Τ.: Δυστυχώς αυτό αποτελεί μια λυπηρή αλήθεια... όντως μεγάλο ποσοστό στην χώρα ζει σε αυτά τα όρια και πολλές φορές κάτω από αυτά. Ωστόσο, θεωρώ ότι ως άνθρωποι και ως πολίτες θα μπορούσε ο καθένας από εμάς να προσφέρει είτε μια μικρή είτε μια μεγάλη βοήθεια.. Αν το κάναμε σίγουρα κάτι θα άλλαζε. Όσον αφορά τώρα για το κόστος της παραγωγής που με ρωτάτε, μέχρι στιγμής τα έξοδα καλύφθηκαν από εμάς. Πέρα από εμάς, υπάρχουν πολλοί αφανείς υποστηρικτές που έχουν συμβάλει στην προσπάθεια μας με πολλούς και διάφορους τρόπους.

Β.Π.: Πώς ήταν οι δύο σκηνοθετικές σου απόπειρες;

Ν.Τ.:Η σκηνοθεσία πρόσφατα εμφανίστηκε σε τέτοιο βαθμό.. μέχρι τώρα, στόχος μου ήταν αποκλειστικά η υποκριτική. Θεωρώ πως μπορώ να τα κάνω και τα δύο, αν και περισσότερο τείνω προς την σκηνοθεσία. Για εμένα και οι δύο σκηνοθετικές απόπειρες ήταν εξίσου σημαντικές και φυσικά και οι δύο ήταν μεγάλη πρόκληση. Από αυτές τις εμπειρίες αποκόμισα γνώσεις και στοιχεία που σίγουρα, με έκαναν καλύτερο. Όπως είμαι σίγουρος πως στις επόμενες παραγωγές θα υπάρξει εμφανής βελτίωση.

Β.Π.: Λαμβάνετε υπόψη σας την αρνητική κριτική ή ασπάζεσθε την άποψη: "Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό"; Ποια είναι η χειρότερη κριτική που έχει γραφτεί για τη δουλειά σας και αντίστοιχα ποια η καλύτερη;

Ν.Τ.: Φυσικά και λαμβάνουμε υπόψη και τις αρνητικές κριτικές πέρα από τις θετικές. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο ευχάριστες, αλλά είναι εξίσου σημαντικές. Κάθε μια από αυτές, ανάλογα με το περιεχόμενο της μάς επισημαίνει κάποια πράγματα και μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι. Η χειρότερη κριτική έγινε στην πρώτη ταινία. Ήταν ένα ανώνυμο σχόλιο στο youtube το οποίο μάς κατέκρινε χρησιμοποιώντας βωμολοχίες, χωρίς κάποιο επιχείρημα. Πιθανόν δεν του άρεσε η προσπάθειά μας. Το καλύτερο σχόλιο από την άλλη, δεν είναι ένα, αλλά πολλά. Ευτυχώς, κάθε μέρα λαμβάνουμε πολλά θετικά σχόλια.. Όλα είναι τόσο ξεχωριστά που δεν μπορούμε να διαλέξουμε ένα.

Β.Π.: Κατά πόσο στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου οι αξίες και η ηθική καταπατούνται στο βωμό της δόξας και της δημοσιότητας;

Ν.Τ.: Αυτό έχει να κάνει με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και το πως βλέπει τα πράγματα. Πολλοί επιλέγουν να προδώσουν τις αξίες και τα ιδανικά τους μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας. Προσωπική μου άποψη είναι πως δεν αξίζει κάποιος να χάσει την ηθική του μόνο και μόνο για να πάρει τον πρώτο ρόλο ή να φτάσει κάπου που πριν δεν μπορούσε, αν δεν είναι ο εαυτός του.

Β.Π.: Αγαπημένος σου σκηνοθέτης;

Ν.Τ.: Ο Tarantino. Ο τρόπος με τον οποίο χτίζει κάθε χαρακτήρα του, ακόμα και την υπόθεση της ταινίας να ξεχάσεις, αυτούς τους θυμάσαι ό,τι και να γίνει.

Β.Π.: Όλος ο κόσμος εναποθέτει τις ελπίδες του στους νέους ανθρώπους. Μήπως, όμως, έχουμε βρει ένα ωραίο άλλοθι για τη δική μας παράλυση; Η δημιουργία και η ρήξη δεν είναι υποχρέωση μόνο των νέων ανθρώπων. Τι σε τρομάζει περισσότερο σ' αυτή τη χώρα; Θα ήθελα να μου σκιαγραφήσεις με λίγες λέξεις το "στίγμα" της γενιάς σου..

Ν.Τ.: Αυτό είναι λογικό, γιατί οι νέοι είναι πιο επαναστατικοί και πιο επιρρεπείς στις αλλαγές. Παρ' όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι όλο το βάρος του κόσμου θα πρέπει να πέσει πάνω τους, διότι ο καθένας έχει υποχρέωση να παλεύει γι' αυτά που πιστεύει. Στην εποχή μας αυτό που με τρομάζει σε σχέση με την τέχνη είναι ό, τι οι νέοι δεν έχουν το ενδιαφέρον ή δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθούν με αυτήν. Θεωρώ πως η νέα γενιά έχει μείνει σε αδράνεια, αξιοποιεί με λάθος τρόπο τον περισσότερο χρόνο της σε σχέση με το τι θα μπορούσε να κάνει για να αυξηθεί διανοητικά.

Β.Π.: Ποιες είναι οι προσωπικές σου άμυνες, το καταφύγιό σου, η προσωπική σου κάθαρση;

Ν.Τ.: Προσωπική μου άμυνα, είναι η σιωπή, Προσπαθώ να ακούω πάρα να μιλάω. Ως καταφύγιο και κάθαρση για εμένα είναι ο Θεός.