«Όταν ασχοληθείς με την πολιτική καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου»

Επιμέλεια:

Βασιλική Β.Παππά

vpappa@cultmagz.com

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών σπούδασε ηλεκτρονικά, σεναριογραφία, θέατρο και λογοτεχνία "awarded by the writing school". Πολυγραφότατος και με έντονη παρουσία στα ελληνικά γράμματα. Στη λογοτεχνία εμφανίζεται το 1995 με το μυθιστόρημα "Η γοητεία της δεύτερης φύσης". Ακολουθούν τα βιβλία: "Πάθος", 1996, "Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή", 1998, "Γυναίκες του κόσμου", 1999, "Είναι δύσκολη η αγάπη", 2000, "Αδιέξοδοι έρωτες", 2001, "Υπατία", 2005 κ.ά. Ασχολείται με το θεατρικό λόγο, το διήγημα, το μυθιστόρημα αλλά και το παιδικό βιβλίο. Τα θεατρικά "Τύψεις", "Οι ανάγκες των αισθήσεων", "Το όνειρο μιας αγάπης" και "Ο Έρωτας και ο Αθάνατος", ανέβηκαν από τη θεατρική ομάδα "Δίοδος".

Β.Π.: Κύριε Βαρβαρήγο, ποιος βασικός λόγος σάς οδήγησε στη συγγραφή; Ποια ανάγκη σας εκφράζετε μέσα από αυτή;

Δ.Β.: Νιώθω ευγνωμοσύνη με όσα μου χάρισε η μοίρα. Μεγάλωσα μέσα σε ένα σπίτι που οι γονείς διάβαζαν και έβλεπαν θέατρο. Μάλλον έτσι από τα πρώτα βιώματα πέρασε μέσα μου η αγάπη για τη τέχνη. Ωστόσο, είχα κι ένα χάρισμα να χειρίζομαι τη γλώσσα, γράφοντας ωραίες εκθέσεις και κατόπιν στα εφηβικά χρόνια με κέρδισε ολοκληρωτικά η γραφή διηγημάτων και θεατρικών έργων. Με το πέρασμα των χρόνων και την απόκτηση εμπειριών και γνώσεων, η γραφή μου εξελίχθηκε γράφοντας μυθιστορήματα και παιδικά βιβλία. Όταν αγαπάς κάτι πολύ και το υπηρετείς με την ψυχή σου, δεν γίνεται από κάποια άλλη ανάγκη, αλλά είναι η ανάσα που χαρίζει ζωή.

Β.Π.: Aσχολούμενος με το χώρο του βιβλίου και ως βιβλιοκριτικός, πώς, κατά τη γνώμη σας, θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να συνεισφέρει, ώστε να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού βιβλίου στο εξωτερικό; Ποιες οι προτάσεις σας;

Δ.Β.: Ζούμε σε ελεύθερη αγορά όπου όλα όπως γνωρίζετε εξαρτώνται από το χρήμα. Είναι πολύπλοκο θέμα, έχει πολλές διαστάσεις. Η απάντηση μπορεί να γίνει μια ολόκληρη μελέτη δίχως, εν προκειμένω, ουσιαστικό νόημα.

Β.Π.: Είστε ένας εκ των τεσσάρων ιδρυτών του λογοτεχνικού περιοδικού «Ίαμβος». Στην εποχή μας, με την επικράτηση των socialmedia και της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, τα έντυπα περιοδικά και το βιβλίο, ως έντυπη καταγραφή, πιστεύετε ότι θα μπορέσει να επιβιώσει;

Δ.Β.: Ήμουν για κάποια φεγγάρια, τώρα όχι. Είναι πολύ δύσκολο, κυρίως οικονομικά να σταθεί ένα έντυπο περιοδικό λογοτεχνίας, όταν δεν στηρίζεται από χορηγίες. Είναι πολύ σπουδαίο -όσα ακόμη κυκλοφορούν, να αντέξουν και να συνεχίσουν το ουσιαστικό έργο που επιτελούν.

Β.Π.: Ποιους από τους σημερινούς συγγραφείς και ποιητές θεωρείτε σπουδαίους;

Δ.Β.: Υπάρχουν -ευτυχώς- πολλοί και αξιόλογοι λογοτέχνες που καταθέτουν αληθινό έργο. Η δυναμική τους θα φανεί μέσα στο χρόνο. Αυτός, ο χρόνος, είναι ο μοναδικά αληθινός κριτής κάποιων έργων με διαχρονική αξία.

Β.Π.: Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια μεγάλη έκπτωση αξιών... Βλέπουμε ανθρώπους, είτε από το χώρο τoυ θεάτρου και της τηλεόρασης, είτε της δημοσιογραφίας, που απέκτησαν μία αναγνωρισιμότητα μέσα από την τηλεόραση να γίνονται βουλευτές, χωρίς την ικανότητα άρθρωσης πολιτικού λόγου. Μήπως αυτή είναι και η αιτία που η πολιτική/πολιτικοί εξέπεσε/αν από το βάθρο άλλων εποχών; Εσείς προσωπικά θα βλέπατε τον εαυτό σας να ασχολείται με τα κοινά;

Β.Π.: Ο λαός δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Πληρώνουμε το αντίτιμο σε αυτό που πραγματικά είμαστε. Κάθε πολίτης οφείλει να έχει το αίσθημα προσωπικής ευθύνης και να μην επιδιώκει την εύνοια των πολιτικών για να αποκτήσει θέσεις και αξιώματα. Όπως λέει ο Πλάτωνας: Οι μεγάλες πέτρες δεν στέκονται καλά χωρίς τις μικρότερες. Και μια από τις τιμωρίες είναι: όταν ασχοληθείς με την πολιτική καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.

Β.Π.: Ποιοι είναι οι λόγοι που η ευτέλεια πουλάει στη σημερινή εποχή; Υπάρχει τρόπος να επανακτήσουμε τη σχέση μας με τον πολιτισμό;

Δ.Β.: Θα μιλήσω πάλι για τις βασικές αρχές που διέπουν μιαν πνευματική κοινωνία ορμώμενος από το πρότυπο του Σωκράτη καθώς αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση της αλήθειας και υπηρέτησε με συνέπεια τις πνευματικές και ηθικές αξίες τις οποίες υποστήριζε. Στο τέλος, προτίμησε να διασώσει τις ιδέες αυτές παρά τη ζωή του. Άρα, η κοινωνία δεν θα τελειωθεί - εξελιχθεί με κάποιο μαγικό τρόπο αν ο καθένας μας δεν κατανοήσει, πως η αιτία που βρίσκεται εδώ έχει έναν κύριο σκοπό, να ελευθερωθεί ο εαυτός του από τα σκληρά δεσμά του εγώ και γεμάτος θετική ενέργεια να κερδίζει αξία μέσα σε μια χαρούμενη δημιουργική διαδρομή. Όπως η κάθε σταγόνα της βροχής ακολουθεί τη δική της πορεία· έτσι και η κάθε ψυχή ακολουθεί το δικό της μονοπάτι ψάχνοντας τον υψηλότερο βαθμό ευδαιμονίας στον προσωπικό της πνευματικό δρόμο.

Β.Π.: Έχετε μια γεμάτη ζωή. Γευθήκατε και γεύεστε την επιτυχία και την αναγνώριση. Είστε ευχαριστημένος με όλα αυτά που σας έδωσε η ζωή μέχρι σήμερα; Τι άλλο θα θέλατε να σας προσφέρει;

Δ.Β.: Λιγοστός ο χρόνος, μικρή η ζωή. Τίποτα δεν αξίζει παρά μόνο να νιώθεις ευγνωμοσύνη για όσα έζησες· γιατί στο τέρμα της προσωπικής πορείας διαπιστώνεται, πως η αξία κάθε νίκης ή κατάκτησης είναι φαινομενική καθώς στο χρόνο, η νίκη μετατρέπεται σε ήττα και η κατάκτηση εξαϋλώνεται. Με αυτό το σκεφτικό επαναλαμβάνω, όπως προηγούμενα είπα, μια βαθιά ευγνωμοσύνη για την άπλετη αληθινή αγάπη που έχω εισπράξει και για όλα όσα έχω πετύχει και χαρεί στη ζωή μου. Αυτό που παρακαλάω είναι μεγαλώνοντας να έχω υγιή μυαλό για να συνεχίσω να γράφω.

Β.Π.: Τι ή ποιοι είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής σας;

Δ.Β.: Τα παιδιά μου, στο ερώτημα, ποιοι; Και η πίστη μου στη λογοτεχνία, στην ερώτηση, τι;

Β.Π.: Είμαστε προ των πυλών της εορτής των Χριστουγέννων, της μητρόπολης των εορτών. Θα θέλατε να απευθύνετε τις ευχές σας προς τους αναγνώστες του περιοδικού μας;

Δ.Β.: Όλα στη ζωή μας συμβαίνουν για κάποιο σκοπό. Γι' αυτό ας διώξουμε από μέσα μας το θυμό, την πίκρα κι ας δείξουμε ευχαριστία για όσα γνωρίσαμε, νιώσαμε, δεχτήκαμε, εισπράξαμε... Ότι κι αν ήταν αυτά και για όσο διήρκησαν. Χαμόγελα και ο κόσμος θα είναι καλύτερος.