Η απληστία στα παιδιά

Αποτελεί κοινοτοπία ότι τα μικρά παιδιά είναι πολύ καλά και γενναιόδωρα, αμόλυντα ακόμη από τα ελαττώματα των μεγάλων. Στην πραγματικότητα, αν παρατηρήσει κανείς μια ομάδα παιδιών την ώρα που παίζουν μεταξύ τους, θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται και τόσο ειδυλλιακά... "Δώσε μου το αυτοκινητάκι μου!", "Αυτή η μπάλα είναι δική μου. Εγώ την είδα πρώτος!" είναι φράσεις στην ημερήσια διάταξη. Κι αν τα μικρά ακόμη δεν τα καταφέρνουν καλά με την ομιλία, τότε θα δει να μπαίνουν σε ενέργεια οι σπρωξιές και άλλες συναφείς χειρονομίες. Αυτά τα μικροεπεισόδια μαρτυρούν ότι ο μύθος της παιδικής γενναιοδωρίας απέχει από την πραγματικότητα. Πρέπει λοιπόν να πιστέψουμε πως τα μικρά είναι άπληστα και δεμένα με τα πράγματά τους, όπως οι μεγάλοι με τα χρήματά τους; Δεν μπορούμε να γενικεύουμε: υπάρχουν παιδιά άπληστα, αλλά και γενναιόδωρα, διαχυτικά και καλοδιάθετα προς τα συνομήλικά τους, αλλά και παιδιά εσωστρεφή και με δόση μισανθρωπίας.

Β.Π.