Συνέντευξη με τον φωτογράφο Δημήτρη Καλαντζή

"H σουρεάλ φωτογραφία είναι γραφιστική και δεν αποτελεί τέχνη"

Επιμέλεια:

Βασιλική Β.Παππά

vpappa@cultmagz.com

Ο Δημήτρης Καλαντζής ασχολείται με τη διαφημιστική φωτογραφία. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει από την ηλικία των 15 χρόνων, με μια φωτογραφική μηχανή Zenith, δώρο του πατέρα του. Μετά τις σπουδές του, η ταξιδιωτική φωτογραφία γίνεται η δουλειά του ενώ από το 2004 μπαίνει στη διαφημιστική, φωτογραφίζοντας σε μεγάλο φορμά για διάφορες εταιρίες. Παράλληλα η εργασία του σε τυπογραφείο τον μυεί στην εκτύπωση και τις εκδόσεις. Η αγάπη του για την τέχνη της εικόνας αλλά και η εξέλιξη της τεχνολογίας τον βοήθούν να αναπτυχθεί σε νέα πράγματα αλλά και να πραγματοποιήσει ταξίδια που κάποτε φάνταζαν για εκείνον πολύ μακρινά..

Β.Π.: Κύριε Καλαϊτζή, χαίρομαι που μας δίδεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε αυτή την κουβέντα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για σας; Ποιες αναμνήσεις κουβαλάτε από τα παιδικά σας χρόνια και πότε συγκεκριμένα αποφασίσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με την φωτογραφία;

Δ.Κ.: Ευχαριστώ πολύ, για την ευκαιρία της συζήτησης.. Γεννήθηκα στην Τρίπολη, σε μια παραδοσιακή οικογένεια και τα πρώτα ερεθίσματα για την τέχνη τα πήρα από την αδερφή μου, που ασχολήθηκε με την ζωγραφική. Ξεκίνησα σε μικρή ηλικία. Ήμουν στην τρίτη γυμνάσιου όταν αγόρασα μια ρωσική μηχανή (zenith) - τότε την πουλούσαν παντού - και ξεκίνησα να φωτογραφίζω. Στο λύκειο, αποφάσισα να πάω στα ΝΕΛΕ Αρκαδίας και να παρακολουθήσω σεμινάρια ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Είναι περίεργο συναίσθημα να ξέρεις τι θέλεις από μικρός καθώς κερδίζεις χρόνο στην υπόλοιπη ζωή σου. Κάπως έτσι ξεκίνησα.. Μετά το λύκειο συνέχισα τις σπουδές μου σε μια ιδιωτική σχολή συλλέγοντας σοβαρές γνώσεις για το μέλλον.

Β.Π.: Οι γονείς σας πώς αντιμετώπισαν την επιλογή σας;

Δ.Κ.: Οι γονείς μου από την αρχή ήταν θετικοί στην προσπάθειά μου.. Ιδιαίτερα ο πατέρας μου, μου αγόραζε φωτογραφικές μηχανές μέχρι να φτάσω στο σημείο να βιοπορίζομαι μόνος μου από την φωτογραφία.

Β.Π.: Υπάρχουν φωτογράφοι από την Ελλάδα ή το εξωτερικό που να ξεχωρίζετε για το στυλ τους και την προσωπική αισθητική τους;

Δ.Κ.: Στη Ελλάδα υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι φωτογράφοι, μια και ο πολιτισμός μας και οι εικόνες που έχει κανείς, βοηθούν να βγάλει κανείς την ψυχή του. Ο Κώστας Μπαλάφας, ο Χαρισιάδης, ο Κώστας Κουντάγιαρ, οι αδερφοί Διαμαντόπουλοι, ο Φάνης Μούρτος, είναι μερικοί σπουδαίοι φωτογράφοι ενώ από το εξωτερικό, οι Peter Lindbergh, O MarioTestino, Patrick Demarchelier, είναι από τους πιο σπουδαίους..

Β.Π.: Ποια είναι τα στοιχεία που καθιστούν μια φωτογραφία άξια προσοχής;

Δ.Κ.: Το βασικότερο είναι η ιστορία που μας λέει η εικόνα και το μήνυμα που έχει να μας δώσει. Στην φωτογραφία όλα είναι ρεαλιστικά και πραγματικά και αυτό σίγουρα την κάνει πολύ πιο δύσκολη. Η φωτογραφία που πηγαίνει προς το σουρεαλισμό είναι λίγο γραφιστική και δεν αποτελεί φωτογραφική τέχνη.

Β.Π.: Στις μέρες μας δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσπαθούν να διεκδικήσουν ένα κομμάτι φήμης. Και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συμβάλλουν πολύ προς αυτό. Πιστεύετε ότι η φήμη και η δόξα είναι η κυριότερη τροφή, πέραν των άλλων, και των σύγχρονων φωτογράφων;

Δ.Κ.: Το να ασχολείσαι πολύ με τη φήμη σου, δεν είναι καλό.. Από εκεί ξεκινά και ο ναρκισσισμός.. Ωστόσο, η λογική της αυτοπροβολής, της κοινοποίησης της τοποθεσίας και οι φιλικές φωτογραφίες όπου όλοι περνούν όμορφα, είναι μια πραγματικότητα, με τεράστια κέρδη από εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και όχι μόνο. Οι selfish φωτογραφίες είναι μια πραγματικότητα, που έχουν όμως το καλό της επικοινωνίας αλλά και της γρήγορης αυτοδιαφήμισης και για τους επαγγελματίες όλων των χώρων . Σε καμία περίπτωση η φήμη δεν αποτελεί την κυριότερη τροφή για το φωτογράφο, μια και η πραγματική φωτογραφία απαιτεί ταλέντο, ψυχή και ένα βασικό σενάριο πάνω στο οποίο εξελίσσεται μία ιστορία. Οπότε δεν απειλείται ο φωτογράφος από τους κυνηγούς της φήμης και της δόξας χωρίς έργο.

Β.Π.: Ποια είναι η γνώμη σας για όλα αυτά που βιώνουμε ως λαός τα τελευταία χρόνια.. Στην αρχή διατυπώθηκαν πολλές απόψεις για τα αίτια της δημιουργίας της κρίσης και όλοι διατείνονταν ότι τελικά, ίσως βγει σε καλό όλη αυτή η δοκιμασία. Ποια είναι η ματιά σας στα δημόσια θέματα και πώς αντιδράτε σε ό, τι συμβαίνει γύρω μας;

Δ.Κ.: Η τεράστια κρίση που πέρασε η φωτογραφία, ήταν η τεχνολογική αλλαγή όπου εκεί είχαμε πραγματικά απίστευτες εικόνες. Η όλη ιστορία ξεκίνησε πολύ πριν την κρίση στην Ελλάδα και μηδένισε σε μεγάλο βαθμό τους επαγγελματίες φωτογράφους. Η μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο ήταν δύσκολη και οικονομικά σκληρή μια και ο επαγγελματίας έπρεπε να ματώνει σχεδόν κάθε χρόνο για νέο εξοπλισμό, αν ήθελε να ξεχωρίσει από τους ερασιτέχνες. Το αποτέλεσμα είναι το μπάχαλο που βιώνουμε ακόμα και σήμερα. Μεγάλες επιχειρήσεις που είχαν μερίδιο στην φιλμική φωτογραφία εξαφανίστηκαν, εργαστήρια έκλεισαν και η ανεργία χτύπησε κόκκινο. Οι τράπεζες έχασαν λεφτά, σοβαρά ποσά, ενώ έχουμε περιπτώσεις όπου φωτογράφοι με καταστήματα έμειναν ακόμα και άστεγοι. Ανάλογες περιπτώσεις είχαμε και σε διάφορα άλλα επαγγέλματα, όπως τυπογραφεία, εφημερίδες, η εκτύπωση γενικά. Άσχετα με το πολιτικό σύστημα, η ζωή άλλαξε σε μεγάλο βαθμό και η καθημερινή χρήση του ίντερνετ μπήκε στη ζωή μας δυναμικά. Τώρα πιά ίσως είναι και μονόδρομος σε όλες τις καθημερινές εργασίες μας. Σε όλα αυτά που ακούγονταν από το 2006, η πατρίδα μας ήταν εντελώς ανέτοιμη και με πολύ μεγάλη καθυστέρηση άρχισε να προσαρμόζεται από το 2015 και μετά. Τώρα που όλα είναι μονόδρομος προς τις τεχνολογίες, ο ψηφιακός αναλφαβητισμός είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στις μεγαλύτερες γενιές και δυστυχώς αυτό θα γίνει χειρότερο απομονώνοντας πολλούς συμπατριώτες μας. Από την άλλη, η ψηφιακή εποχή έχει πολλές δυνατότητες και ευκαιρίες δίνοντας φωνή και λόγο σε όλους για να δείξουν τα ταλέντα τους. Νέα καταστήματα, ψηφιακά αυτή τη φορά, νέες ορολογίες, νέες πωλήσεις σε περισσότερες χώρες, μεγάλη ελευθερία. Η φωτογραφία και εδώ έχει σημαντική παρουσία και αποτελεί το βασικό συστατικό στον ψηφιακό κόσμο. Το επάγγελμα δείχνει να ξαναζωντανεύει και να επεκτείνεται παντού και με όλα τα μέσα. Το μέλλον είναι σίγουρα λαμπρό, φτάνει να έχεις ψηφιακές γνώσεις και φαντασία!!!

Β.Π.: Ποιο θεωρείτε ως το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σας;

Δ.Κ.: Το σημαντικότερο πράγμα είναι η αγάπη για τη ζωή και αυτό ξεπερνά τα όποια προβλήματα αλλά και γεννά νέα πράγματα και προοπτικές. Είναι ίσως, το μπαχάρι της ζωής που την κάνει πιο όμορφη!!!

Β.Π.: Πώς είναι μια καθημερινή μέρα για το Δημήτρη Καλατζή; Ποιες άλλες δραστηριότητες έχετε εκτός από τη φωτογραφία προκειμένου να διατηρείτε τις ισορροπίες σας;

Δ.Κ.: Η Διαφημιστική φωτογραφία είναι ένα επάγγελμα που μου «τρώει» πολύ χρόνο. Όμως η μουσική, η παράδοση και λαογραφία, η καθημερινή γυμναστική, οι πτήσεις με παραπέντε , η ορειβασία και φυσικά τα ταξίδια είναι οι τρέλες που σίγουρα κάνω όσο μπορώ, ανάλογα τις μέρες και τις εποχές!

Β.Π.: Αν σας ζητούσα να περιγράψετε τον εαυτό σας με τρία επίθετα, ποια θα ήταν αυτά;

Δ.Κ.: Victor Hasselblad! Peter Lindbergh!! Dimitris Kalantzis!! Xaxa!

Β.Π.: Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πείτε, ποια τα σχέδιά σε σχέση με τη φωτογραφία και τι τίτλο θα βάζατε ο ίδιος στην έως τώρα διαδρομή σας..

Δ.Κ.: Σίγουρα η επέκταση της επιχείρησης creativeeye.gr στο κομμάτι της κατασκευής ιστοσελίδας, eshop, ψηφιακών εκδόσεων, ψηφιοποίηση αρχείων, είναι κάτι που γρήγορα θα γίνει για την Ελλάδα αλλά και για το εξωτερικό. Ο τίτλος που θα έβαζα είναι ο ίδιος, δηλαδή Creativeeye , μια και από εκεί ξεκινούν όλα!