Όταν φροντίζουμε τη φύση, φροντίζουμε το μέλλον. 

Εισαγωγή

Η σχέση του ανθρώπου με τη φύση αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας. Μέσα από το παρακάτω ποίημα, ένας μαθητής εκφράζει με απλό και ειλικρινή λόγο την αγωνία του για την περιβαλλοντική υποβάθμιση, αλλά και την ελπίδα ότι η συλλογική ευθύνη και ο σεβασμός μπορούν να οδηγήσουν σε έναν κόσμο πιο αρμονικό και βιώσιμο.

Ποίημα

Η Αγκαλιά της Φύσης

Στης γης την αγκαλιά το πράσινο ανθίζει,
μα ο άνθρωπος συχνά το πνίγει, το πληγώνει.
Ας μάθουμε ξανά με αγάπη να φροντίζουμε,
γη, νερό και ουρανό να τα σεβόμαστε όλοι.

Κάθε δέντρο που φυτρώνει ελπίδα μας χαρίζει,
κάθε σταγόνα που γλιτώνει τη ζωή ποτίζει.
Αν όλοι ενωθούμε, ο κόσμος θα σωθεί
κι η φύση θα χαμογελάσει ξανά, παντοτινή.

Θεοχαρίδης Πολυχρόνης, Γ4, 1ο Γυμνάσιο Τούμπας Θεσσαλονίκης

Σχόλιο εκπαιδευτικού

Το ποίημα του Πολυχρόνη αποτυπώνει με ευαισθησία και ωριμότητα την ανάγκη για σεβασμό και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Μέσα από απλές εικόνες και καθαρό λόγο, ο μαθητής αναδεικνύει τη δύναμη της συλλογικής ευθύνης και της ελπίδας. Ένα κείμενο που υπενθυμίζει πως η φροντίδα της φύσης είναι ταυτόχρονα φροντίδα για το μέλλον όλων μας.

Βασιλική Β. Παππά, Καθηγήτρια Θεολογίας