Μην ξεχνάς τη γη που μας στηρίζει — η φροντίδα της είναι ζωή για όλους μας. 

✨ Εισαγωγή

Στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών, η Σωτηρία Τσακνάκη, μαθήτρια της Γ4 τάξης του 18ου Λυκείου Θεσσαλονίκης, δημιούργησε ένα ποίημα με αφορμή την προστασία του περιβάλλοντος. Με λυρικότητα και έντονο συμβολισμό, η μαθήτρια υπενθυμίζει τη σχέση του ανθρώπου με τη γη και την ανάγκη να την φροντίζουμε, γιατί η μοίρα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φύση.

🖋️ Το ποίημα

Μην ξεχνάς τη γη που σε μεγάλωσε,
που σ' έντυσε με πράσινο και φως.
Τώρα πονάει, καίγεται, ραγίζει,
κι εσύ κοιτάς τον ουρανό, σιωπάς.

Μάζεψε ένα φύλλο, φύτεψε ένα δέντρο,
δώσε στη γη ξανά πνοή.
Γιατί αν χαθεί εκείνη,
μαζί της θα χαθείς κι εσύ…

Τσακνάκη Σωτηρία, Γ4, 18ο Λύκειο Θεσσαλονίκης

💬 Σχόλιο εκπαιδευτικού

Το ποίημα της Σωτηρίας φέρνει στο φως την ευθύνη του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Με έντονο συμβολισμό, η γη παρουσιάζεται ως ζωντανός οργανισμός που πονά και ζητά φροντίδα. Η ποίηση εδώ γίνεται κάλεσμα δράσης και στοχασμού: μας υπενθυμίζει πως η επιβίωση του πλανήτη και η δική μας είναι αλληλένδετες.

Επιμέλεια και σχόλιο: Βασιλική Β. Παππά, Καθηγήτρια Θεολογίας